Met vier kantoren is Deterink een gevestigde naam in de gemeente Tubbergen en Dinkelland als het aankomt op financiële dienstverlening. Hoewel Jean Paul Deterink het ondernemerschap van huis uit heeft meegekregen, had het niet zijn voorkeur om het bedrijf van zijn ouders over te nemen. Het vrije, jonge leven trok hem meer.

“Mijn ouders vonden dat ik dingen anders moest doen dan ik deed”, vertelt Jean Paul. De inmiddels 45-jarige ondernemer kwam al op jonge leeftijd in aanraking met het ondernemerschap. "Ik zat in groep 8 van de basisschool, kwam tussen de middag thuis en ving daar alle gesprekken op die mijn vader voerde met mensen die hem hielpen om zijn bedrijf op te starten.”

Hennie Deterink had twintig jaar voor de Rabobank gewerkt. Toen de Rabobank besloot om de vestigingen in de kerkdorpen te fuseren tot één Rabobank in Tubbergen en hij verschillende tests moest afleggen, voelde hij zich gekrenkt. Hij besloot in 1991 om het over een andere boeg te gooien en voor zichzelf te beginnen. Vijf jaar later werd het pand in Tubbergen aangekocht, waar Deterink nog altijd gevestigd is.

“Mijn vader is meerdere keren benaderd door de Rabobank om zijn zaak te verkopen”, vertelt Jean Paul. “Gelukkig heeft hij dat nooit gedaan. Hij is niet gevoelig voor geld. Zelf heb ik ook nooit de eerste focus op omzet gelegd. Maar mijn vader en ik hadden een andere kijk op het aansturen van een organisatie. Daarover hebben we best veel gediscussieerd.”

Geen prijsverkoper

Jean Paul stelt werknemers graag in staat om hun eigen talenten te benutten. “Iedereen moet doen waar hij goed in is”, legt hij uit. “Ik heb geleerd om geen prijsverkoper te zijn en dat probeer ik mijn werknemers ook mee te geven. Als je van waarde bent voor de klant, is de prijs niet relevant.”

Vanaf zijn zestiende zat Jean Paul in alle mogelijke besturen in Reutum. Hij was voorzitter van de KPJ, de carnaval en was lid van het CDJA. “Ik was overal bij betrokken, ben een netwerkdier. Als ik met mijn kinderen in de winkel loop, komt er van boodschappen doen weinig terecht. Als je een netwerk hebt, weten mensen je vanzelf te vinden.”

Het was 2005 toen vier mensen in beeld waren om Deterink over te nemen. Jean Paul en drie anderen. Er werd bij iedereen een test afgenomen om de sterktes en zwaktes te ontdekken. “Ik kreeg te horen dat ik commercieel was, maar dat ik een uitdaging zou krijgen aan het leiden van een organisatie. Ik kreeg het advies om het bedrijf van mijn ouders niet over te nemen. Toen ik dat te horen kreeg, werd ik strijdbaar. Het voelde oneerlijk. Als je mij wilt raken, moet je mij niet serieus nemen. Dan zal ik het tegendeel bewijzen.”

Toetreding tot Licent

Wat volgde waren verschillende studies, onder meer bij TSM Business School, onderdeel van de Universiteit van Twente. Jean Paul besloot in 2007 het financieel dienstenbedrijf over te nemen van zijn ouders. De makelaardij werd overgedragen aan Weusthuis. Een jaar later voerde hij de eerste gesprekken over de toetreding tot Licent. Niet veel later was de samenwerking een feit. 2009 werd een rampjaar. “Hoge kosten, hypotheken viel tegen en het financieel management liep niet. Ik had er geen grip op.”

“We hebben vijf mensen ontslagen, gingen terug naar negen man personeel en mijn vader ging het financieel management doen. Daar ben ik hem nog altijd dankbaar voor. Ik ging een hele andere kant op, wilde niet langer alleen maar producten verkopen. Ik wilde meer op de beleving zitten. Waarde creëren bij de klant. Medewerkers vinden dat ook fijner.”

Deterink moest in de regio bekendstaan als zeer betrouwbare financiële dienstverlener die verder gaat dan productverkoop. “Figuurlijk gezien moesten mensen voor de deur liggen om klant te worden. Ja, dat zeggen heel veel ondernemers, maar ze vergeten vaak hun medewerkers daarin mee te nemen. Gemak, aandacht en samen waren onze kernwaarden. Tot op de dag van vandaag zijn we dat niet uit het oog verloren.”

In 2020 was Deterink toe aan de volgende fase, waarbij Jean Paul besloot om de samenwerking te zoeken. Er volgenden meerdere gesprekken met consolidatiepartijen, maar telkens als Deterink ter sprake kwam en het creëren van waarde bij de klant, sloegen de partijen af. “Het ging ze alleen om de winst.”

“Ik was persoonlijk toe aan de volgende uitdaging en de organisatie had ander leiderschap nodig. Er was behoefte aan een uitbreiding van de dienstverlening. Maar in mijn eentje lukte dat niet. Deterink was te klein voor het tafellaken en te groot voor het servet. Het moest een grotere organisatie worden, maar is dat wel waar ik vrolijk van word? Toen kwam het idee om samen te gaan met Licent.”

Wat ik andere ondernemers wil meegeven? Je kan aanhaken bij Licent op de manier zoals jij dat wil. Je kan ervoor kiezen om alleen met je eigen kantoor bezig te zijn, maar je kan ook een andere rol aannemen.

— Jean Paul Deterink

Wat heeft het opgeleverd?

Medewerkers staan sindsdien meer in hun kracht doordat zaken centraal worden geregeld binnen Licent. “Voor medewerkers is het heel goed geweest. Neem Frederique. Zij is binnengekomen als Relatiebeheerder Zakelijk Binnendienst, maar was uitgekeken op haar werk. Via Licent is zij doorgegroeid naar een functie op de HR-afdeling. En het wordt alleen maar beter. HR, ICT, Marketing, daar gaan we allemaal de vruchten van plukken. We staan aan de vooravond van iets wat heel mooi kan worden.”

Conclusie

Jean Paul heeft niet het gevoel dat hij zijn bedrijf heeft verkocht. “Ik heb het ingebracht in een groter geheel. Ik voel mij nog steeds ondernemer, maar het schip is wel een stuk groter geworden. Je moet nu eerst naar de stuurhut om beslissingen te nemen. Voorheen draaide je zelf aan het wiel. Wat ik andere ondernemers wil meegeven? Je kan aanhaken bij Licent op de manier zoals jij dat wil. Je kan ervoor kiezen om alleen met je eigen kantoor bezig te zijn, maar je kan ook een andere rol aannemen.”

“Licent moet verder geprofessionaliseerd worden, dan komt Deterink ook verder. Ik vind het gaaf dat we dit voor elkaar hebben gekregen en ik mede aan de basis heb gestaan. Er komen steeds meer nieuwe kantoren bij, waarmee we de Nederlandse ambitie waarmaken. Nu moeten we door!”